سلام    وخسته نباشی . راستی قرار بود برایتان خاطره تعریف کنم وبنویسم گرچه خیلی از دوستان از گذشته خاطره خوبی ندارند بهر  صورت بنده از اینکه خاطر شما را ازردهام پوزش می طلبم واز یاد اوری خاطرات تلخ در حد امکان بپرهیزم گرچه خاطرات تلخ دیروز برای بعضیها   امروز هم شیرین است بهرحال زمان جنگ ایران با عراق خیلی ها بیاد دارند یا از بزرگترها شنیده اند انروزها ما جوان بودیم وشوق جوانی   به عشق وطن ودفاع از اسلام رهایی جبهه جنگ شدیم .خوب بیاددارم اولین باری که به جبهه اعزام شدم هیچکس راضی نبود راستی رضایتنامه را خودمان امضائ کردیم تامبادا پدرمان از این قضیه بویی نبرد من که مادر نداشتم .ان خدا بیامرز سال 60 دراثر بیماری سرطان خون عمرش داد به شما .من بودم 7نفر برادر که 4تا بزرگ بودیم و4تاکوچک .ومنهم درس میخواندم برای معلمی چه شغل شریفی  هنوز هم معلم هستم بهر حال به  جبهه اعزام شدیم راستی نگفتم قبل از اینکه به خط مقدم جبهه اعزام شویم مارا اموزش نظامی دادن تا با فنون جنگی اشنا شویم خیلی ساده .تا اینکه دوران اموزش نظامی تمام شد ومارابه خط مقدم یعنی منطقه جنوب غرب کشور حرکت دادند برای اولین با خیلیها اشنا شدیم وباهم رفیق که بعضیها شهید شدند وبعضیها هم مفقودالثر وبعضیها مجروح جنگی شدند و دراین میان خداوند ما را لایق شهادت ندونست بعد گذشت سه ماه با کوله باری از تجربه به خانه برگرداند راستی کسی از اینکه من از جبهه برگشته ام خوشحال نبود ان هم پیرمرد نابینایی که همراه خوانواده ی ما زندگی میکرد ان هم بخاطر محبتهای مادر خدا بیامرزم یا بخاطر اینکه وقتی بچه بودیم دست اومیگرفتیم وبه او در راه رفتن و کارهای شخصی کمک میکردیم  امید وارم خسته نشده باشی اگر اجازه بفرما یید ادامه خاطراتم بماند برای بعد  .                                                                         با تشکر کوچک شما نوایدل